Każdy rodzic marzy o tym, by dziecko codziennie z radością wchodziło do sali przedszkolnej. Jednak rzeczywistość bywa inna — czasem pojawia się płacz, bunt, strach. Co zrobić, gdy dziecko nie chce chodzić do przedszkola? Jak zrozumieć jego emocje i odpowiednio zareagować? W tym wpisie dzielimy się doświadczeniem, które każdego dnia zbieramy jako zespół Chatki Profesora Puchatka i Chatki Niedźwiadka.
Spis treści
- Najważniejsze informacje na start
- Dlaczego dziecko może nie chcieć chodzić do przedszkola?
- Jak reagować na płacz przy rozstaniu?
- Wspierające działania rodzica w domu
- Jak my pomagamy dzieciom przejść przez trudne chwile
- Chcesz porozmawiać? Jesteśmy dla Ciebie
Najważniejsze informacje na start
- Odmowa chodzenia do przedszkola jest naturalna — zwłaszcza w pierwszych tygodniach
- Kluczem jest spokojna, konsekwentna postawa rodzica i współpraca z przedszkolem
- Wsparcie emocjonalne i rytuały dają dziecku poczucie bezpieczeństwa
- Każde dziecko adaptuje się inaczej — potrzebna jest cierpliwość i empatia
Dlaczego dziecko może nie chcieć chodzić do przedszkola?
Powodów może być wiele — od tęsknoty za rodzicem, przez niepewność wobec nowego otoczenia, aż po trudności w relacjach z innymi dziećmi. Niektóre dzieci mają problem z rozstaniem, inne czują się przytłoczone nadmiarem bodźców. Zjawisko niechęci do przedszkola na początku roku to całkowicie naturalny etap w rozwoju dziecka. W literaturze psychologicznej ten temat często wiązany jest z tzw. lękiem separacyjnym, który — jeśli jest łagodnie przepracowany — wzmacnia więź z rodzicem, a nie ją osłabia (źródło).
Pamiętaj: to nie oznacza, że z dzieckiem jest coś nie tak. Wręcz przeciwnie — wyraża swoje emocje tak, jak potrafi. Dlatego tak ważne jest, aby nie oceniać, tylko zrozumieć i towarzyszyć.
Jak reagować na płacz przy rozstaniu?
- Nie przeciągaj pożegnań — krótkie, spokojne „Do zobaczenia po obiedzie!” działa lepiej niż długie tłumaczenia.
- Nie obiecuj nagród ani nie strasz („Zobaczysz, nie przyjdę po ciebie!”) — to tylko zwiększa napięcie.
- Ustal małe rytuały – przytulas, machanie przez szybkę, ulubiony pluszak na start.
- Ufaj wychowawcom – często płacz znika kilka minut po wyjściu rodzica.
Jeśli czujesz, że sytuacja się powtarza lub eskaluje – porozmawiaj z nami. Czasem wspólna strategia z rodzicem działa cuda.
Wspierające działania rodzica w domu
- Rozmawiaj o przedszkolu z ciekawością, nie nachalnie – np. „Czego dzisiaj słuchały twoje uszy?”
- Odgrywaj scenki – zabawa w przedszkole z misiami może pomóc przepracować lęki
- Zadbaj o wieczorny rytuał – spokojny sen daje siłę na nowy dzień
- Dawaj wybór – np. „W którą bluzkę się dziś ubierzesz do przedszkola?” – to buduje poczucie kontroli
Wiemy z doświadczenia, że nawet krótkie rozmowy o emocjach dziecka (np. „Widzę, że jesteś smutny, że musimy się rozstać…”) mają wielką moc.
Jak my pomagamy dzieciom przejść przez trudne chwile
W naszych placówkach stawiamy na cierpliwość, bliskość i zrozumienie. Każde dziecko przechodzi adaptację w swoim tempie, a naszym zadaniem jest je wspierać.
- Dziecko trafia do niewielkiej, stałej grupy z tymi samymi paniami
- Oferujemy łagodną adaptację — bez przymusu, z miejscem na emocje
- Codziennie rozmawiamy z rodzicami o tym, jak dziecko się czuje
- Organizujemy spotkania adaptacyjne i konsultacje indywidualne
Chcesz porozmawiać? Jesteśmy dla Ciebie
Jeśli Twoje dziecko ma trudności z adaptacją albo chcesz się po prostu upewnić, że wszystko idzie w dobrym kierunku — napisz do nas lub zadzwoń. Znajdziesz formularz kontaktowy na stronie Rekrutacja, a my skontaktujemy się z Tobą i ustalimy, jak najlepiej pomóc.
Nie jesteś sam – jesteśmy tu po to, by wspierać nie tylko dzieci, ale też rodziców.